قلب سرخ و شاداب من از دوری تو اینگونه به زوال و نیستی رفته است . هر روز پژمرده تر و بی آروزتر می شود.

قلبم فقط به خاطر دوری فراغ تو همانند ساعتی شده است که باتری اش روز به روز ضعیف تر می شود. وعقربه های عمر قلب من به سرعت در گذرند . و ذهن من به کندی خاطراتمان را به یاد می آورد.چند لحظه سکوت!!

دیگر صدایش را نمی شنوم !!دیگر صدای تاپ تاپش نمی آید. آری فقط به خاطر تو سکوت اختیار کرده است . تاصدای تو را بشنود ای نازنینم!

ببار ای بارون ببار

تو در تصاحب تمامی آسمان خویش

و من در تصاحب تمامی دل خویش

دیشب اولین قطران باران پاییزی از آسمان خدا به سوی دل های سوخته ی ما عاشقان بی یار فرود آمد.گریه ام گرفت .دلم میخواهد فریاد بزنم و بگویم خدایا گناهم چه بود که عاشق شدم .

یه دوستی میگفت هرموقع خواستی عاشق بشی اول خوب فکر کن بعد عاشق شو بعد وفا کن بعد صفا کن .

توضیح :نوشته های بالا رو همینجوری نوشتم اگه اشتباهی چیزی داره شرمنده .

                                                                      دلم گرفته

حلول ماه مبارک رمضان را به تمامی مسلمانان جهان و هم وطنان عزیزم تبریک عرض میکنم. و از خدا ی منان میخواهم که تمام حاجتمند ها حاجت روا و تمام نیازمندها بی نیاز شوند.

                                                                      التماس دعا

کاش می شد اشک های باران را پاک کرد.

کاش می شد از پرستویی که نوید بهار را در آسمان سر می دهد سراغ کلاغ را گرفت.

کاش می شد لبخنده کودک شیرخواره ای را که به آسمان نگاه می کند نقاشی کرد.

کاش می شد پرواز مرغابی را برفراز آسمان شب تماشا کرد.

کاش می شد جوهر قلم من هرگز تمام نمی شد. 

                                                                       کاشکی

نگران لاله باشیم نگران درد یاسا

نگران بی پناها نگران التماسا

نگران آسمونی که نداره یک ستاره

نگران اون کسی که دیگه دلخوشی نداره

نگران غنچه باشیم نگران داغ پونه

نگران رازی که دل می شکنه اگه بدونه

نگران عشق باشیم نگران رنگ سیبا

نگران خواب که هرگز ندیده چشم غریبا

نگران اون دعایی که فرستادیم به ابرا

نگران غصه هامون کمی طاقت و صبرا

نگران شوق باشیم نگران مهربونی

نگران اون دلایی که نمی شن آسمونی

نگران نور باشیم که نمونه تو سایه

نگران بی جوابی واسه شکوه و گلایه

نگران شعر باشیم که نمونه تو کتابا

بشینه روی زبونا جای خوندن توی قابا

نگران باشیم برای بچه های بی عروسک

واسه اون که یه شکوفه نداره حتی تو قلک

نگران باشیم برای غم نارنجی پاییز

واسه اون کسی که تنهاست زیر یک بارون یک ریز

نگران باشیم برای گلای خشک تو گلدون

واسشون چه فرقی داره که بهاره یا زمستون

نگران باشیم برای اونایی که نگراننن

تا نشون بدیم دلامون جای عشق دیگرانن

شاعر :علی مجیدی             

شب های تنهایی پاییز

در چهار راه بادو باران با یاد تو می نشینم در عمق تنهایی پاییز یادتو دلم را چهله ی تابستان می کند.

شب های تنهایی پاییز

از هر مسیر دور سراغ دست های تو را می گیرم به سحر بوی دست های تو پاییز به باغ دلم سر می کشد .

شب های تنهایی پاییز

هر غروب دلگیر خانه ی کوچکم روشن می شود یادتو ذوق می شود و می بردم به جزایر دور با یاد تو حتی در شب های دلگیر پاییز جوانه می زنم .

شب های تنهایی پاییز

خاموشی ام را یاد تو می شکند که سازیست با هفت دستگاه  همه شور .

شب های تنهایی پاییز

در کوچه ها غم زده راه می افتم بی مقصدی برای رسیدن تا دیر شب های شب راه می روم تا سپیده صدبار راه خانه ام را گم میکنم می دانی تو که رفتی من هم غریب شده ام .

شب که می رسد

                           ابر که می رسد

                                                        باران که میزند

پنجره را بازه باز می کنم که بوی تو بزند در اتاق دل من و سرمستم کند.

                                                            خش خش برگ ها

از شب بلند پاییز باکی نیست واز سرخی غروب گه آفتاب هنگامی که زمین را ترک می کند.

از خلوت شبانگاهانه

                              از تنهایی

                                                با کی نیست

با کی اگر هست از نبودن توست و هوای دیدنت است ............

                                                             دلم برات تنگ شده

به خانه ام که میای همه چیز را میبینی.گلدان روی طاقچه بچه گربه های توی باغچه غبار روی قاب عکس همه چیز را میبینی غیر از من که همینطور به تو چشم دوخته ام.

                                                            کاش صدایم میکردی

وقت سلام گفتن هر دو خندیدیم

                                 وقت بدرود گفتن من که دلم می گیرد

باران که بزند

یاد تو می افتم دست خاطرات را می گیرم و زل میزنم در آن چشم ها که از ته دانال ها به من دوخته ای .

باران که بزند

جنگل می شوم شاخه میزنم جوانه میزنم رشد می کنم و میخوانمت که بر شاخه ام آشیانه کنی .

باران که بزند

برکه ای می شوم تشنه و فرو می برم این آسمان را این آسمان بی حصار این اسمان بی یار بر من می بارد مه آلود می شوم مهو پنهان و می ترسم که گمم کنی . شنیده ام پرندگان هنگام بارش باران ساکت بر زیر بام خانه ای آشیانه می کنند.

باران که بزند

جای پرندگان عالم می خوانم برای تو

باران که بزند

عین یک نقاشی خیس می شوم و رنگ هایم می دوند و از من چیزی نمی ماند جز کمی رنگ کمی آبی کمی سبز کمی سرخ .

باران که بزند

یاس خیس می شوم سراپا عطر می شوم و باغچه را پر می کنم از عطر خویش و عین کلام عشق از سر دیوار همسایه می گذرم .

باران که بزند

عین کبوتری پی پناه می گردم نه پناه بهانه است تو را می جویم و بهانه می گیرم.

باران که بزند

به آسمان نگاه می کنم زیرا می دانم چشمان تو نیز به سوی آسمان است در عمق چشمانت ترانه ای است دل خوش کرده ام به آن که مرا آواز می کنی.

                                                         اشک بارون بارید

شکوفا شده ای در وجودم ؛ خو گرفته ای با احساساتم  ؛ همنفس شده ای با حنجره ام

خش خش برگ های زیبایت بهترین موسیقی برای گوش هایم است . خنده ی ابرهایت بهترین باران زندگی ام است . دلتنگی غروب هایت بهترین لحظاتم است .

آمدنت بهترین سکوت زندگی ام است ؛ و رفتنت غم آلود ترین ثانیه های زندگی ام است .

           ‍‍((تقدیم به معشوقه ی دیرینه ام پاییز))

                                                              عشق در راه است