شب های تنهایی پاییز

در چهار راه بادو باران با یاد تو می نشینم در عمق تنهایی پاییز یادتو دلم را چهله ی تابستان می کند.

شب های تنهایی پاییز

از هر مسیر دور سراغ دست های تو را می گیرم به سحر بوی دست های تو پاییز به باغ دلم سر می کشد .

شب های تنهایی پاییز

هر غروب دلگیر خانه ی کوچکم روشن می شود یادتو ذوق می شود و می بردم به جزایر دور با یاد تو حتی در شب های دلگیر پاییز جوانه می زنم .

شب های تنهایی پاییز

خاموشی ام را یاد تو می شکند که سازیست با هفت دستگاه  همه شور .

شب های تنهایی پاییز

در کوچه ها غم زده راه می افتم بی مقصدی برای رسیدن تا دیر شب های شب راه می روم تا سپیده صدبار راه خانه ام را گم میکنم می دانی تو که رفتی من هم غریب شده ام .

شب که می رسد

                           ابر که می رسد

                                                        باران که میزند

پنجره را بازه باز می کنم که بوی تو بزند در اتاق دل من و سرمستم کند.

                                                            خش خش برگ ها